ابرها بر اساس شکل و ارتفاع
تشکیل شدنشان دسته بندی می شوند.
ابر، تجمع قطرات ریز آب و یخ در جو است. آب در اثر انرژی گرمای خورشید بخار شده و وارد اتمسفر می شود. هوای گرم می تواندمقدار زیادی بخار اب را در خود نگه دارد ، اما در صورت بالا رفتن هوا و سرد شدن آن فقط مقدار کمی از آن را می تواند نگه دارد . وقتی این اتفاق می افتد ، مقداری از بخار آن به قطرات باران و یخ تبدیل می شود و در نتیجه ابرها در آسمان تشکیل می شوند. هوایی که به ارامی بالا می رود لایه های نازک ابر را تشکیل می دهد . هوایی که به سرعت بالا می رود توده های ابر را تشکیل می دهد.
انواع ابرها :به طور کلی، انواع مهم ابرها را به طور خلاصه به شرح زیر می‌توان بیان داشت:
ابرهای سیروس (Cirrus) :این ابر پرمانند در ارتفاع بالای آسمان شکل می گیرد ، آنچنان بالا که اب درون آن یخ می زند و کریستالهای نازک یخ در آن تشکیل می شود.این ابرها از مرتفع‌ترین ابرها بوده واغلب به صورت پرمانند و سفید رنگ و شفاف (ملو از بلورهای یخ) در آسمان دیده می‌شوند. این ابرها بعضاً به صورت دسته‌های منظم جدا از هم، در آسمان دیده می‌شوند در این صورت موسوم به سیروس‌های هوای خوب بوده و اگر توأم با ابرهای سیرواستراتوس و آلتواستراتوس گردند. معمولاً علامت هوای بد می‌باشند.
سیرو استراتوس (Cirrostratus) : این ابرها را می‌توان سیروس‌های نازک تور مانندی دانست که از ابرهای کوچک سفید و به هم فشرده به شکل گوله پشمی شکیل یافته‌اند و به علت شفافیت خورشید و ماه و ستارگان از پشت آنها قابل رویت بوده و اغلب هاله‌ای دور خورشید و ماه تشکیل می‌دهند. این هاله نتیجه شکست نور بوسیله بلورهای یخ معلق در هوا است ظهور این ابرها، علامت نزدیک شدن هوای طوفانی بوده و به همین لحاظ، این ابرها را می‌توان پیش از فرا رسیدن هوای بد و یا حالت‌های طوفانی هوا، مشاهده نمود.
سیرو کومولوس (Cirrocumulus) :این ابرها از کریستالهای یخ تشکیل می شوند در هنگام تشکیل این ابرها آسمان مانند پوست ماهی خالخالی می شود.این ابرها اغلب از توسعه ابرهای سیرو استراتوس حاصل شده و بدون سایه می‌باشند و غالباً به جای خورشید و ماه هاله‌ای در آسمان بوجود می‌آورند. ساختمان آنها اغلب متشکل از قطعات سفید رنگ بوده و معمولاً پیش از ابرهای سیروس در آسمان ظاهر می‌شوند. ظهور آنها در آسمان، مقدمه فرا رسیدن هوای ابری و طوفانی است.
آلتو استراتوس (Altostratus) : این ابرها به صورت لایه‌های یکنواخت و متحدالشکل خاکستری یا متمایل به آبی به صورت ترکیبی از الیاف، آسمان را می‌پوشانند.به علت قشر ظریف این ابرها تشخیص موقعیت خورشید از پشت آنها امکان‌پذیر است معمولاً پس از پیدایش ابرهای آلتو استراتوس، ریزیش‌های جوی در سطح وسیعی به طور مدام شروع می‌گردد.
آلتوکومولوس (Altocumulus) :این ابرها شامل لایه‌ها و یا تکه‌های بزرگ گوی مانندی از قطرات زیر آب بوده که معمولاً بصورت شیار و یا امواج نسبتاً منظمی مشاهده می‌گردد. جریان عمودی هوا در لایه‌ای که بوسیله این ابرها پوشیده شده، سبب رشد سریع قابل ملاحظه‌ایی در جهت عمودی در این ابر می‌گردد به همین سبب، این ابرها اغلب در بالای قلل کوهها و یا در فوق جریانات عمودی مشاهده می‌گردند . این ابر اغلب شکل عدسی دارند . پدیدار شدن این ابرها در آسمان بیانگر شرایط بد هوا و ایجاد رعد و برق می‌باشد.
استراتوس (Stratus): نوع اصلی این ابر لایه‌ای یکدست و شبیه مه می‌باشد . و معمولاً به صورت توده متراکمی از بخار آب که قطر آن در همه‌جا یکسان است، مشاهده می‌گردد. ارتفاع این ابر از سطح زمین بسیار کم است بارندگی در این ابرها در حرارت‌های فوق صفر درجه سانتی‌گراد بصورت ریزدانه می‌باشد.
استراتوکومولوس (Stratucumulus):این ابرها یک پوشش سطح پایین با ابرهای کومولوس تشکیل می دهند. این ابرها می توانند شکل منظم و منسجم به خود بگیرند. این ابرها دارای رنگی تیره و یا سفید متمایل به خاکستری بوده معمولاً بصورت دسته یا خطوط و یا توده‌های کروی مانند بزرگ و امواج کروی از ابرهای خاکستری با فواصل و شکاف‌های روشن تشکیل می‌گردد. این ابرها اغلب بیشتر آسمان را پوشانده و بارندگی آن بصورت ریزدانه بود. و در نتیجه فاقد شرایط بارندگی‌های رگباری است.
نیمبواستراتوس (Nimbostratus) :این ابرها متراکم و فاقد شکل معینی بوده و تمام آسمان را به‌طور نامنظم می‌پوشانند بارندگی‌های حاصل از این ابرها اغلب مداومند.
کومولوس (Cumulus):هنگامی که هوای گرم به سمت بالا می رود، ابرهای توده ای انباشته در آسمان شکل می گیرند . این ابرها به شکل ابرهای تکی و گرد بوده و اغلب در روزهای آفتابی دیده می شوند.این ابرها اغلب ساختمان گل کلمی داشته و سطح بالای آن حالت گنبدی دارد و متشکل از قطعات کوچک ابرهای سفید پنبه‌ای است که معمولاً صبحگاهان در امتداد ارتفاعات تشکیل می‌گردند و دارای حالت جوشش (در اثر صعود هوای مرطوب) هستند . قطعات پراکنده این ابرها تقریباً دارای ارتفاع یکسان و معرف به کومولوس‌های هوای خوب می‌باشند.
کومولونیمبوس (Cumulunimbus): هنگامی که هوای گرم و مرطوب ، با سرعت به سمت بالا حرکت می کند ، این ابر در آسمان تشکیل می شود. این ابرها ممکن است تا ارتفاعات بالا گسترش پیدا کنند و با ریزش باران همراه شوند.این ابرها را توده‌های بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی سر به آسمان کشیده‌اند تشکیل می‌گردند رنگ قسمت فوقانی در این ابرها متمایل به آبی و سطح زیرین آب کاملاً تیره می‌باشد . این ابرها به نام ابرهای رعدوبرق نیز معروف‌اند. و بارندگی آنها بصورت رگباری است. اغلب با یک جبهه سرد و فعال همراه بوده و یا در اثر ناپایداری محلی ایجاد می‌شوند و در عرض‌های میانه اغلب در اوایل بهار و پاییز مشاهده می‌شوند.
مجموعه کاردان مخابرات هواپیمایی یکی از مجموعه های آموزش عالی آموزشگاه هواپیمایی کشوری می باشد که هدف آن تربیت افراد کاردان در زمینه شناخت، نحوه عملکرد و نگهداری و کار با مدارات مخابرات هواپیمایی در جهت تامین سلامت پرواز برای سازمان هواپیمایی کشوری و در صورت نیاز برای سایر سازمانها در زمینه مخابرات بین المللی می باشد.
دروس این مجموعه ترکیبی از دروس عمومی، علوم پایه، دروس اصلی و دروس تخصصی مخابرات هواپیمایی است که با توجه به نیازهای مخابرات هواپیمایی در مرکز و فرودگاههای کشور و توصیه های سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (icao) برنامه ریزی شده است.
طول دوره و شکل نظام:
طول دوره 2 سال است و برنامه های درسی آن 4 ترم برنامه ریزی می شود طول هر ترم برابر 17 هفته آموزش کامل است مدت هر واحد درس نظری حداقل 17 ساعت و دروس عملی و آزمایشگاهی حداقل 34 ساعت می باشد و دروس کارگاهی 51 ساعت می باشد.
سطوح رشته
ردیف نام دانشگاه کاردانی کارشناسی ارشد دکترا 1 دانشکده صنعت هواپیمایی- وابسته به سازمان هواپیمایی *
درسهای رشته
ردیف نام درس ردیف نام درس 1 آشنایی با مدارهای الکتریکی 2 آشنایی با دستگاههای ناوبری 3 آشنایی با کامپیوتر و برنامه نویسی 4 الکترونیک و رادیو 5 انکس 10 جلد دوم 1 6 انکس 10 جلد دوم 2 7 تاریخچه ارتباطات و مخابرات هواپیمایی 8 تایپ لاتین 1 9 تایپ لاتین 2 10 تجسس و نجات 11 تله تایپ 1 12 تله تایپ 2 13 داکیومنت 7910 و 8400 و 8585 14 داکیومنت 7946 15 رویکس و آمار مخابرات 16 ریاضیات عمومی 1 17 زبان انگلیسی 2 و لابراتوار 18 زبان انگلیسی 3 و لابراتوار 19 زبان انگلیسی فنی 1 20 سرویس اطلاعات پرواز 21 فیزیک عمومی 22 قوانین هوایی- جغرافیا و نجوم 23 مقدمات مدارهای منطقی 24 مقررات رادیو تلفنی 25 مورس لاتین 26 مکانیزم تله تایپ 27 هواشناسی
صنعت و بازار کار
فارغ التحصیلان این دوره دارای مهارتها و آمادگی های زیر می باشند:
در این بخش قصد دارم در مورد نحوه باز شدن و بسته شدن چرخ های هواپیما و چگونگی نمایش آن در نشانگر ارابه فرود، آموزشی را خدمت دوستان عزیز ارائه دهم. جا داره که قبل از ارائه این مطلب از جناب معتمدی که به جرات می تونم بگم از بهترین اویونیک ها و QC های ایرباس ایران هستند و این مطلب را به حقیر یاد دادند تشکر کنم. همچنین تقاضا دارم برای متوجه شدن کامل، مطلب رو به دقت بخونید.
برای اینکه همه دوستان و حتی کسانی که زیاد در علم هوانوردی سر رشته ندارند مطلب را متوجه شوند بر خود لازم می دانم قبل از آموزش چیزهایی در مورد چرخ هواپیما خدمتتان ارائه دهم.
چرخ های هواپیما را در اصطلاح هوانوردی ارابه فرود و در اصطلاح انگلیسی landing gear گویند. هر هواپیما شامل دو landing gear یا ارابه فرود است. اول nose landing gear یا ارابه ی فرود دماغه و دوم main landing gear یا ارابه های فرود اصلی که در زیر بال ها قرار دارند. البته بعضی از هواپیما ها مثل بوئینگ 747 و ایرباس 380 علاوه بر ارابه های فرود فوق از ارابه ی فرود دیگری به نام center landing gear یا ارابه ی فرود مرکزی بهره می برند که دلیل به کار گرفته شدن این ارابه فرود را در تاپیک جداگانه مفصلا تشریح خواهم کرد. برای فهم کامل ارابه فرود به عکس زیر دقت دکنید:
همچنین در فاز تیک آف بعد از بلند شدن هواپیما از زمین ابتدا درب های ارابه فرود باز شده، سپس چرخ ها بسته شده و پس از آن درب های ارابه فرود بسته می شود.
همچنین در فاز لندینگ ابتدا درب های ارابه فرود باز شده، سپس چرخ ها باز و قفل می شوند و سپس درب های ارابه فرود بسته می شوند.
لازم به ذکر است که پس از باز شدن چرخ ها حتما چرخ هواپیما باید قفل شود که دیگر حرکت نکند و اگر قفل نشود هواپیما نمی تواند فرود بیاید.
حال می رسیم به نحوه ی نمایش تمام عملیات باز و بسته شدن چرخ ها در نمایش دهنده ارابه فرود در کاکپیت :
به عکس های زیر دقت کنید :
ستون اول از سمت چپ نشان دهنده ی تمام عملیات مربوط به باز و بسته شدن ارابه فرود سمت چپ است. ستون دوم مربوط به ارابه ی فرود دماغه و ستون سوم مربوط به ارابه فرود سمت راست.
همچنین ردیف اول که به رنگ کهربایی یا زرد قناری است نشان می دهد که درب های ارابه فرود باز است. ردیف دوم که به رنگ قرمز است نشاندهنده ی عمل باز شدن یا بسته شدن چرخ ها است و همچنین ردیف سوم که سبز رنگ است نشاندهنده ی این است که چرخ ها قفل شده است.
حال فرض می کنیم هواپیما از زمین بلند شده . . . می خواهیم تمام چیزهایی که نمایش دهنده ی ارابه به ما نشان می دهد بررسی کنیم.
پس از بلند شدن هواپیما ابتدا درب های ارابه باز می شود، پس باالطبع چراغ های کهربائی رنگ که مربوط به باز شدن درب های ارابه فرود است روشن می شود. سپس چرخ ها بسته می شوند بنابراین چراغ سبز خاموش و چراغ قرمز روشن می شود. پس از بسته شدن چرخ ها چراغ قرمز نیز خاموش می شود. حال درب های ارابه فرود بسته می شود و چراغ های کهربائی رنگ نیز خاموش می شوند.
حال فرض می کنیم هواپیما در فاز لندینگ است . . . می خواهیم تمام چیزهایی که نمایش دهنده ی ارابه به ما نشان می دهد بررسی کنیم :
ابتدا درب های ارابه فرود باز می شود، بنابراین چراغ های کهربائی رنگ روشن می شوند. سپس ارابه های فرود باز می شوند و همزمان با باز شدن، چراغ های قرمز روشن می شوند. پس از باز شدن کامل چرخ ها چراغ های قرمز خاموش می شوند و در مرحله ی آخر که چرخ ها قفل شدند، چراغ های سبز روشن می شوند که به خلبان نشان می دهند که هواپیما آماده ی فرود است.
البته قابل ذکر هست که این نشان دهنده در هواپیماهای گوناگون مختلف می باشد. مثلا در برخی ایرباس های 300، 310 و 320 به شکل زیر می باشد یعنی یک ردیف حذف شده و یا یه عبارتی دیگر سه ردیف در دو ردیف گنجانده شده است. مانند شکل زیر :
.jpg)
.jpg)
