---

در شرایطی که هوز جنگنده های نسل پنجم به طور کامل وارد خدمت نشده اند نیروی هوایی آمریکا پروژه پژوهشی را شروع کرده برای بررسی طزاحی بمب افکن نسل هفتم B.3 این بمب افکن قرار است برای سالهای 2035 وارد میدان شود شاید هم تا 2050 طول بکشد این نوید آینده ای حولناک است چون پیشبینی بمب افکنی برای دونسل آینده نوید دهنده ی رشد سریع تکنولوژیست این بمب افکن قرار است بتواند هم با سرنشین و هم بدون سرنشین پرواز کند کامپیوتر ماموریت آن باید بسیار باهوش باشد تا بتواند در برابر خطرات احتمالی از خود واکنش نشان دهد این هواپیما به معنای واقعی ضد رادار است در ضمن سرعت پیمایشی آن هم بیش از 2.7 ماخ و تا 10 ماخ است(B.2 که اکنون فعال است سرعتش زیر سرعت صوت است) قرار است B.3 بتواند به هرنقطه ای از جهان در کمتر از سه ساعت و بدون سوختگیری هوایی برسد.

و اما نیاز های استراتژیک ببینید آمریکا بیشترین بار مسولیت بمب افکنهایش بعهده ی بمب افکن های فوق سنگین B.52 است که با وجودی که ضد رادار نیست اما بیشترین میزان محموله را میتواند حمل کند برای ماموریت هایی که نیاز به سرعت عمل و پنهانکاری دارند از B.1 استفاده می کند و در ماموریت های ویژه از B.2 باید توجه کنید نگهداری بمب افکنها بسیار هنگفت وهزینه بر است به طور مثال امسال در بودجه نیروی هوایی آمریکا قرار است.

بمب افکن های سبک F.117 را بازنشسته و از رده خارج کنند چون با وجود ارزش ضد راداریشان نگهداری آنها نمیصرفد و یا آمریکا کلا 20 فروند بمب افکن B.2 سفارش داد(هرکدام 2 میلیارد دلار) ولی هزینه کمر شکن پرواز آن(هر پرواز در حدود 1 میلیون دلار) باعث شد اکنون بیش از 12 فروند فعال نباشد که آن هم تا حداکثر 2020 فعال خواهد بود بمب افکنهای B.52 با وجودی که بیش از 50 سال عمر دارند هنوز بصرفه ترین گزینه برای نیروی هوایی بشمار می آیند و گفته می شود تا 2050 هم در خدمت خواهند بود.

---

امکان زیادی دارد B.1 ها هم تا 2050 در خدمت باقی بمانند اما بمب افکنهای B.2 باوجودی که پیشرفته تر  هستند بزودی از رده خارج خواهند شد بنا بر این نیروی هوای تا سال 2030 الا 2050 نیاز به جایگزینی بمب افکنهایش با یک بمب افکن فوق مدرن که در عین کارامدی کم هزینه بوده و بتواند هم با خلبان و هم بدون خلبان پرواز کند و بدون محدودیت به هرجا برود. دیگر بحثی که در مورد این بمب افکن مطرح است امکان هوا فضا پیما بودن آن است یعنی بتواند همچون شاتل ها از جو خارج شود که در این صورت اولین فضاپیمای مسلح خواهد بود یعنی بتواند حتی ماهواره ها را نیز هدف قرار دهد و یا حتی کار شاتل هایی همچون X.33 را به انجام رساند


باید توجه داشت بهر صورت این بمب افکن چندان ارزان نخواهد بود چون فقط 35 میلیون دلار هزینه تحقیقات اولیه آن است. در مورد تسلیحات گفته های در مورد افکان نصب لیزر هوابرد در آن برای نابودی اهداف(در مورد لیزر هوابرد بعدا شرح خواهم داد) ویا استفاده از امواج مایکرو ویو (HPM) در آن شنیده می شود که در صورت واقعیت باید فیلم های علمی تخیلی با سلاح های لیزری را جدی بگیریم

بهرصورت B.3 پرنده ای خواهد بود که اوج نبوق و خلاقیت را در خود داشته باشد و نمادی کامل از سلاح های جنگی حولناک در آینده ای کمتر 50 سال است.

جنگنده ی F.26 (یا stalma) این پروژه در اصل برای بازار های تجاری و فروش به ناتو توسعه یافت این جنگنده در واقع به عنوان جایگزینی برای جنگنده های F.16 در نظر گرفته شده بود جنگنده ای که در عین داشتن مضامین پنهانکاری دارای قدرت مانور بالا برای نبرد های داگ فایت باشد(چون همانطور که میدانید جنگنده های فالکن معمولا برای نبرد های داگ فایت در ارتفاع پایین در نظر گرفته می شوند)
این طرح از سوی Stavatti Tactical Air Warfare Systems ارائه گردید (شایان ذکر است تایوان بطور خواصی به این پروژه تمایل داشت) این شرکت برنامه این برای تکمیل این جنگنده ارائه داد که بر اساس آن تا سال 2004 تعداد 100 فروند از آن را وارد خدمت نماید(شایان ذکر است این طرح یکی از رقبای جانبی طرح جنگنده ی ضربتی مشترک بود) هدف اولیه تکمیل این پروژه طراحی جنگنده ای برای دفاع هوایی کوتاه برد برای فرودگاه ها و ناوهای هواپیما بر بود
این جنگنده قرار بود از یک موتور F119-PW-100 استفاده کند که سرعت در حدود 2.3 ماخ را به آن می بخشید و برد آن در حدود 1200 کیلومتر و بیشینه وزن Take off برابر 22680 کیلوگرم بود شکل بدنه ی F.26 را شاید بتوان یکی از پیچیده ترین اشکال آیرودینامیکی نیم قرن اخیر دانست سکان ها و دم عمودی بشکلی خاص و جالب توجه ساخته شده بودند شکلی نیم دایره و هلالی شکل بالها نیز بجای استفاده از بالهای متحرک از از بالهای با پسگرایی زیاد(حالت نیمه بسته) و بالچه های جلوی پیشگرا و بزرگ این امکان را به این جنگنده میداد که بتواند مانور پذیری زیاد و جلو گیری از واماندگی در سرعت های پایین را داشته باشد
با تمام خواص پنهانکاری که در بدنه بکار رفته برای افزایش توان حمل صلاح از جایگاه های خارجی برای حمل صلاح در نظر گرفته شده بود و جایگاه های داخلی نداشت بعدها با پیشرفت پروژه و تغییر برنامه ها نیاز به جنگنده های چند منظوره ی ضربتی باعث گردید تا سیستم جنگ افزاری و راداری آن هم تغییر کند برای نبرد های از تمام جنگ افزار های استاندارد نبرد هوایی بهره مند بود از سایدوایندر و پوپ والکان تا موشک های میانبرد امرام برای حملات ضربتی نیز می توانست از سیر گسترده ای از جنگ افزار های هوابه زمین از هارپون تا انواع بمب ها استفاده نماید گفته می شد برای هر فروند از این جنگنده هزینه ای در حدود 25 میلیون دلار نیاز بود تا تولید گردد در نهایت این پروژه در رقابت با پروژه هایی همچون X.35 و X.32 شانس چندانی نداشت و در نهایت میدان را واگذار کرد ولی تایوان همچنان به پروژه علاقه مند بود با این وجود گفته هایی از فروش طرح به تایوان وجود دارد البته رسما چیزی اعلام نگردیده چون چین شدیدا مخالف است
طرح جنگنده در واقع با تفکراتی قدیمی و تکنولوژی مدرن ساخته شده بود جنگنده ای که اصولا بتواند در تمامی نبرد های داگ فایت پیروز بیرون آید و بیشترین قدرت مانور را دارا باشد
مشخصات:
مساحت بال: 41.81 متر
طول: 15.18 متر
ارتفاع:4.173
شعاع عملیاتی:1200 کیلومتر
سرعت: 2.3 ماخ
موتور:F119-PW-100

مشخصات کلی

می‌توان گفت که جدیدترین هواپیمای نظامی آمریکا، جنگنده مشترک عمودپرواز F-35 JSF است که هم اکنون در حال طراحی و ساخت بوسیله شرکت لاکهید مارتین می‌باشد. این جنگنده طی یک برنامه مشترک توسط شرکت‌های نورث روپ گرومن، بی‌ای‌ئی سیستمز، پرات اند ویتنی و رولزرویس ساخته می‌شود.

جنگنده JSF، جنگنده ایست چندمنظوره که برای عملیات هوا به زمین بهینه سازی شده و ماموریت هوا به هوا، اصولاً ماموریت ثانویه آن به شمار می‌آید. اگر به تصاویر این هواپیما دقت کنید، می‌بینید که این هواپیما تا حدود زیادی به جنگنده اف-22 راپتور شباهت دارد و طرح کلی آن مشابه این هواپیما بوده و هم چنین تا حدود زیادی نیز از فناوری‌های مشترکی بهره می‌جویند.

این هواپیما، در پاسخ به نیاز به هواپیمایی که قابلیت پرواز عمودی را داشته باشد، در مرحله طراحی قرار گرفت، چرا که هواپیمایی که بتواند عمودی از زمین برخیزد، دارای فرسایش قطعات پایین تر و مهمتر از آن طول باند کمتر می‌باشد که آن را به وسیله? بهینه‌ای برای برخاست از روی ناوهای هواپیمابر و همچنین فرود بر روی آنها تبدیل می‌کند. برای انجام این مهم، این هواپیمای پیشرفته تک موتوره، از سیستم وکتورد تراست یا کشش منحرف شده بهره می‌جوید، یعنی ابتداً همانند موتورهای توربوپراپ نیروی موتور ابتدا به یک جعبه دنده برای کاهش دور انتقال یافته سپس به یک فن یا پنکه عمود بر سطح زمین منتقل می‌شود. این پنکه نیروی مورد نیاز هواپیما را برای برخاستن تا یک ارتفاع مطمئن تامین کرده و پس از آن، به تدریج قدرت موتور بیشتر به سمت خروجی موتور متوجه شده و از قدرت لیفت فن کاسته می‌شود و هواپیما به جلو رانده می‌شود. در سیستم قدرت این هواپیما، برای برخاست، ابتدا دریچه‌ای زیر و بالای کابین خلبان باز شده و از آن جا لیفت فن هوا را با سرعت زیاد از بالا به سمت پایین پمپاژ می‌کند. همزمان با این کار، خروجی انتهایی موتور نیز به سمت پایین برگشته و نیروی تراست رو به پایین تولید می‌کند. این دو محل تولید نیرو، بالانس هواپیما یا تعادل آن را نیز بر قرار می‌سازند.

این هواپیما، بسته به موتوری که روی آن نصب می‌گردد، دارای بردی برابر 1200 هزار کیلومتر و حداکثر سرعتی معادل 8/1 ماخ خواهد بود. این هواپیما، قادر است با بیشینه وزنی حدود 22 تن عملیات برخاست یا تیک آف را انجام دهد. البته در گونه دریایی یا ناونشین این هواپیما، که مدل B یا C می‌تواند باشد، تغییراتی برای توانایی لندینگ یا نشست بر روی ناو از جمله بزرگتر کردن بالها و افزایش سطح فلپ‌ها و همچنین تغییراتی نیز در موتور آن حاصل می‌گردد. این هواپیما، برای حمل تسلیحات خود از دو محفظه داخلی و چهار پایلون خارجی استفاده می‌کند. هر یک از محفظه‌ها، قابلیت حمل دو موشک یا بمب یا هر سلاح دیگر را دارند و مقرهای خارجی نیز به همین ترتیب می‌توانند لود شوند. تقریباً در تمامی مدلهای این هواپیما، تسلیحات یکسانی به کار رفته و تغییرات تنها در قسمت راداری و سیستم‌های پیچیده برخاست و نشست صورت می‌پذیرد. از این جنگنده، تعداد بسیار فراوانی، یعنی حدود 3000 فروند سفارش داده شده که حدود 1700 فروند آن برای نیروی هوایی و بقیه برای نیروهای دریایی و ناوگان‌های آنان خواهد بود. با تمام اوصاف، انتظار می‌رود که این هواپیما در سال 2008 وارد خدمت شود، یعنی همان سالی که پرنده رویایی اف-14 تامکت بازنشسته و برای همیشه به موزه‌های هوایی سپرده خواهد شد.

مدلها

جنگنده F-35 قرار است در سه مدل ساخته گردد:

مدل A که برای نیروی هوایی در نظر گرفته شده و جنگنده‌ای باقابلیت پروازی عادیست و قرار است جایگزین F-16 (فالکن) و A-10 شود.

مدل B که برای سپاه تفنگداران دریایی(USMC) طراحی شده و دارای برد زیاد و قابلیت نشست و برخاست کوتاه است و برای جایگزینی هارییر در نظر گرفته شده‌است.

مدل C که برای نیروی دریایی (USN) و نیروهای انگلیسی در نظر گرفته شده که دارایی قابلیت ناو نشینی و نشست و برخاست کوتاه است.

F-35 A

 ویژگی‏ها

یکی از خصوصیات جنگنده F-35 کم پیدایی آن از لحاظ راداری است (به جز در مدل B به دلیل نیاز کمتر به این ویژگی در این مدل). یکی از اصول کم پیدایی به کار رفته در این جنگنده استفاده از بدنه? تقریبا یک پارچه‌است، بدین معنی که ساختار بال با بدنه یکپارچه‌است و به داخل بدنه فرو می‌رود(برخلاف جنگنده‌های کنونی). همچنین در بدنه? F-35 به میزان قابل توجهی از مواد مرکب (کامپوزیت) به کار رفته‌است.

در F-35، پسگرایی بال و دم نسبت به لبه? جلویی 35 درجه و نسبت به لبه? عقبی 15 درجه‌است. سکانهای عمودی ثابت هواپیما دارای پسگرایی تا 35 درجه و انحراف تا 25 درجه هستند. بدین ترتیب بعد از مدتها یک جنگنده مدرن بر سلطه بیش از 50 ساله? بالهای پسگرا خاتمه داد.

این جنگنده از موتور F.119 ساخت شرکت پرات اندویتنی استفده می‌کند. نکته جالب در مورد این موتورها این است که با وجود فناوری پیشرفته و کارآمد آن، قیمت پایینتری نسبت به موتورهای دیگر دارد و نگهداری آن نیز راحتر است. هرکدام از موتورها نیروی پیشرانی به اندازه 15420 کیلوگرم تولید می‌کند که با استفاده از پس سوز (afterburner) این نیرو به 22675 کیلوگرم می‌رسد.

ساخت رادار F-35 را بخش سیستمهای الکتریکی شرکت نورثروپ گرومن عهده دار است و برای این کار شرکت گرومن دست به گسترش رادار APG-77 زده‌است و با مدرن کردن آن امیدوار است که هوشمندترین رادار حال حاضر جهان راطراحی کند؛ البته هیچگاه از تواناییهای کامل این رادار در انواع صادراتی استفاده نخواهد شد. شایان ذکر است که تعداد آنتنهای رادار از 62 برای رپتور به 21 برای F-35 کاهش یافته‌است.

گفته می‌شود F-35 (همانند رپتور) به تجیزات داخلی الکترونیک یکپارچه مجهز است و برای کاهش هزینه‌ها در تمام جنگنده‌ها از تجیزات استاندارد استفاده خواهد شد. همچنین این جنگنده به همراه رادار خود از سامانه? SA برای هرچه راحت تر کردن کنترل رادار بهره می‌برد که این سامانه وضعیت آسمان نبرد، دستورات و اجازه شلیک موشکها و اسکن زمینی و... را صادر و گزارش می‌نماید. از دیگر سامانه‌ها می‏توان به سامانه? جلونگر فروسرخ که به منظور پرواز در ارتفاع پایین و آشکار سازی عوارض زمینی و پدافندهای دشمن استفاده می‌شود، نام برد.

اما از لحاظ حمل تسلیحات F-35 دارای یک محفظه جنگ افزاری در زیر بدنه‌است که برای کم پیدایی راداری در آن محل تعبیه شده و در صورت عدم لزوم کم پیدایی راداری می‌تواند از آویزگاه‌های زیر بال نیز بهره ببرد.

F-35 در بعد کوتاه برد از موشکهای رایج ساید وایندر (احتمالا در دو مدل X و M)استفاده خواهد کرد و در بعد میانبرد از آمرام استفاده می‌کند (احتمالا از مدل C که از یک جستجو گر چند طیفی برای ردگیری موشکهای کروز کم پیدا بهره می‌برد).

اما تسلیحات اصلی جنگنده (با توجه به اینکه وظیفه? اصلی این جنگنده ایفای نقش هجومی و ضربتیست) انواع -55/78/87 CBU است (این بمبها بمبهای هوا-انفجاری هستند و قبل از رسیدن به زمین منفجر می‌شوند و تاثیر هولناکی بر روی وسایل زرهی و به خصوص نفرات پیاده دارند و به قدری وحشتناک هستند که از آنها برای پاکسازی میادین مین استفاده می‌شود). از دیگر تسلیحات قابل حمل توسط F-35 بمبهای هدایت دقیق (GBU) و درنهایت یکی از هولناکترین بمب‌ها یعنی بمبهای سری JADAM (مانند سری GBU) است. این بمبهای ترکش شونده برای مقاصد تهاجمی مستقیم استفاده می‌شوند و در نهایت بمبهای DAACM که برای تهاجم علیه فرودگاه‏ها کاربرد دارند. همچنین انواع موشکهای هوا به زمین به اضافه یک توپ 27 میلیمتری ماوزر در نمونه‌های عادی و توپهای غلافدار درنمونه‌های عمود پرواز را باید به این لیست افزود.

 هزینه‌ها افزایش می‌یابد

قیمت اولیه این جنگنده را 89 ملیون دلار براورد کردن که سر از 200 ملیون دلار در آورد (197 ملیون نوع A و 237 نوع B و C.) البته این افزایش قیمت تقریبا به مزاج هیچ کس خوش نیومد و حتی دولت ژاپن اعلام کرده که برای خرید هر فروند اف 35 120 ملیون دلار تا به حال داده که در صورت افزایش قیمت‌ها از خرید آن انصراف می‌دهد.

صد البته این فقط هزینه خرید این هواپیمای فوق‌العاده گرون قیمت است، زیرا که مهندسین ارتش آمریکا هزینه در طول عمر این هواپیمارا 618 ملیون دلار برای هر فروند تخمین زده‌اند (50 سال خدمت) که با افزایش هزینه‌ها سر از 761 ملیون دلار در آورده و این جنگنده را واقعا ناکارامد کرده‌است. ^[1][2]

مقایسه اف-35 با اف-22

بسیاری معتقدند این دو جنگنده از بسیاری جهات، از جمله در ورودیهای هوای کناری، دماغه و بال ذوزنقه‌ای و سکان عمودی دم مشابه هستند؛ ولی از نظر کلی با وجودی که رادار F-35 برداشتی با ماهیتی نا معلوم از رادار رپتور است، تنها 40 تا 50 درصد توانایی آن را داراست و از نظر پنهانکاری اگر رپتور را یک توپ بیسبال در نظر بگیریم F-35 حکم توپ فوتبال را دارد و بازتاب راداریش بیشتر است.

در مدیریت جنگهای نوین قرار است هر F-35 بتواند نقش 2 جنگنده? F/A18 را به خوبی ایفا کند، در حالی که حداقل دو فروند F-35 برای ایفای نقش یک رپتور مورد نیاز است.

مشخصات جنگنده اف-35

نوع کاربری: استریک فایتر

شرکت سازنده: لاکهید مارتین

خدمه: 1 نفر

آخرین قیمت: بین 198 تا 238 میلیون دلار

نیروی محرکه: یک عدد Pratt & Whitney F119-PW-100 استفاده شده در اف-22 رپتور

طول: 13?5 متر

عرض: 10?8 متر

وزن خالی: 10200 کیلو گرم

حداکثر وزن: 22600 کیلو گرم

حداکثر سرعت: احتمالا 1?8 ماخ

برد: در نمونه ازمایشی 1200 کیلومتر