طی یک مصاحبه آقای ریچارد برانسون دیدگاه خود را در مورد استفاده از آینده کهکشانی مشخص ساخت. وقتی توریست به مدار زمین برده شود، آنگاه ایجاد هتل هایی فضایی برای اقامت طولانی مسافرین نیز ممکن بنظر میرسد. بعد به موضوع مسافرت های کوتاه به ماه اشاره کرد که می تواند از همین هتل های فضایی آغاز شوند. اما اگر می خواهیم سفر های مداوم را برای فرستادن توریست ها به ماه آغاز کنیم، سفر بدون شک باید تا حد ممکن کوتاه باشد. حالا صرفنظر از این حاشیه روی ها باید بفهمیم که بالاخره سفر از زمین تا ماه چقدر وقت می برد؟ انسان و ماشین ها قبلاً این سفر را انجام داده اند که بعضی از این سفر ها خیلی طولانی بوده و بعضی ها بسیار سریع به مقصد رسیدند...

مأموریت های زیادی برای گردش بدور ماه و فرود بر سطح آن توسط مدارگرد ها و ماه نشین ها قبلاً انجام شده که از نظر مدت زمانی این سفر ها متفاوت بودند. برای یک مأموریت چه از موشک که با سرعت شما را به مقصد میرساند و یا از یک موتور مناسب آیونی که به آهستگی شما را به آنجا میرساند استفاده کنید، گزینه های زیادی برای سفر به ماه در آینده خواهیم داشت. اما فعلأ بیائید تا بصورت مختصر آهسته ترین سفر یک ماهواره را تا سریعترین آن که 380 هزار کیلومتر در ساعت است، از نظر بگذرانیم.

آهسته ترین: 1سال و 1 ماه و 2 هفته

آهسته ترین مأموریت به ماه اتفاقأ یکی از پیشرفته ترین تکنولوژی هایی بوده که تا امروز به فضا پرتاب شده. کاوشگر اسمارت 1 سازمان فضایی ایسا (ESA SMART-1 Lunar probe) با آهستگی چرخش کنان از زمین حرکت کرد تا بعد 1 سال و 1 ماه و 2 هفته به تاریخ 11 نومبر 2004 به ماه برسد. سمارت -1 با اینکه آهسته ترین بوده اما تا کنون از نظر مواد سوخت موثرترین می باشد. سفینه فقط 82 کیلوگرم سوخت اگزنون را برای کل مأموریت اش استفاده نمود ( که با یک برخورد با ماه در سال 2006 به پایان رسید)

آهسته: 5 روز

مأموریت سمارت واقعأ عجیب و غریب بود، زیرا تا کنون طولانی ترین مأموریت به ماه شمرده می شود، اما مأموریت های بعدی برای رسیدن به مدار ماه چندین روزه بودند. مأموریت چانج 1 کشور چین که از مرکز پرواز سفینه ای خیچانگ به تاریخ 24 اکتوبر پرتاب شد تا زمان آغاز سفرش به ماه در 31 اکتوبر، در مدار زمین باقی ماند و به تاریخ 5 نومبر وارد مدار ماه شد. بنابرین، سفر چانچ 1 به ماه با استفاده از موشک های تقویت کننده اش، پنج روز را دربر گرفت.

مأموریت سرنشین دار از این هم سریعتر بود: 3 روز و 3 ساعت و 49 دقیقه

از نظر سرعت زمانی، مأموریت بعدی آپولو بود که در مقایسه با سفر های قبلی زود تر به ماه رسید. فضانوردان آپولوی 11 به تاریخ 16 جولای 1969 در قسمت بالایی یک موشک چند مرحله ای زحل 5 قرار گرفتند که از مرکز فضایی کندی با سرعت به مقصد راه افتادند. آنها بعد از سه روز به تاریخ 19 جولای 1969 به مدار ماه رسیدند.

حتی سریعتر از مأموریت سریع: 2 روز

اولین مأموریت به ماه کاوشگر لونا 1 شوروی سابق بود که یک پرواز کامل بدور ماه را در سال 1959 انجام داد. اما این کاوشگر پیشگام به تاریخ دوم جنور فکر می کند که ی به فضا پرتاب شد که با سرعت چند هزار کیلومتر درساعت به تاریخ چهارم ژانویه از کنار ماه عبور کرد. این سفر تنها 36 ساعت وقت برد که میزان سرعت آن 10.500 کیلومتر در ساعت بود.

شکستن رکورد سرعت به ماه: 8 ساعت و 35 دقیقه

تا کنون سریعترین مأموریت برای عبور از کنار ماه مأموریت افق های نو پلوتو ناسا می باشد. این مأموریت یک پرتاب سریع داشت که موشک ها بخاطر یک آغاز خوب این سفر طولانی به سوی قسمت های بیرونی منظومه شمسی و پلوتو،  کاوشگر را تا بیش از 58 هزار کیلومتر در ساعت به فضا پیش می راند. این مأموریت واقعأ احساس برانگیز است، اما با توجه به اینکه افق های جدید بخاطر رسیدن به مدار ماه سرعت اش را کم نکرد ( همانند مأموریت های سفینه ماه در فوق) احتمالأ این مأموریت هنوز هم در حال افزایش سرعت است و ماه در پنجره عقبی آن بصورت یک نقطه کوچک معلوم می شود. این کاوشگر فاصله ی 380000 کیلومتری را طی 8 ساعت و 35 دقیقه طی نمود.

بنابرین، شرکت های توریستی فضایی بخاطر تور های رفت و برگشت به ماه چند انتخاب محدود دارند. می توانند با استفاده از انجن های آیونی با آهستگی سفر های طولانی را که با ملایمت مسافرین را به ماه می برد پیشنهاد کنند و یا می توانند با استفاده از موشک ها سفر های نشاط انگیز رفت و برگشتی یک روزه را برای توریست های فضایی پیشنهاد کنند...

چرا کسی باور نمی کند که تنها زمینمان در خطر است. چرا کسی نمی خواهد باور کند، آلوده کردن سیاره مان چقدر گناه بزرگی است. ما هر روز و هر ساعت مرتکب کارهایی می شویم که به نابودی زمین کمک می کند!!

گرمایش زمین و تغییرات اقلیم حیاتی ترین موضوع این روزها است و به همین علت شاخه آماتوری انجمن نجوم نیز تصمیم گرفت روز نجوم سال 1387 را با شعار "زمین، تنها سیاره برای زیستن" و با رویکرد تغییرات اقلیم برگزار کند.

قاره آسیا منطقه ای است که از مناطق قطبی تا آب و هوای معتدل و همچنین گرمسیری کشیده شده است و خانه بیش از 3 میلیارد انسان است. با گرم شدن هوا بسیاری از یخچالهای ارتفاعات کوهها ناپدید می شوند، توده های دائمی و زیرزمینی یخ آب می شوند، جنگلهای شمالی بیشتر به سمت شمال پیشروی می کنند. فعالیتهای صنعتی به خصوص در کشورهای چین و هند که روز به روز رو به افزایش است صدمه بیشتری به محیط زیست خواهند زد مگر آنکه اقدامی شود.

مرجان های دریایی خلیج فارس از بین می روند. 90 درصد زمین های مرطوب ایران، در سال 2001 بر اثر دو سال خشکسالی از بین رفتند. بیش از 4000 دریاچه در چین بر اثر خشکسالی از بین رفتند. نوعی گونه نادر ببر در روسیه در خطر انقراض قرار گرفته است. در 30 سال گذشته در چین میانگین بالا آمدن سطح آب دریاها حدود 2.5 میلیمتر در سال بوده است.در گوشه و کنار دنیا چنین پیامدهایی رخ می دهد... گرم شدن هوا خطرات بسیاری در پی دارد؛ نابودی حیوانات و گیاهان، خشکسالی، آتش سوزی جنگلها، آب شدن یخها و یخچالها و بالا رفتن سطح آب دریاها تنها گوشه ای از این فاجعه عظیم است.

از قرن بیستم دمای کره زمین حدود 0.7 درجه سانتی گراد افزایش یافته است. از دهه 1970 نرخ افزایش دما بیشتر شده است. دهه گذشته 9 سال از گرمترین 10 سال کره زمین از سال1861 را در خود داشت: 1998، 2003، 2002، 2004 و 2001 به ترتیب ینج سال از گرمترین سالها بودند.گرمایش زمین و تغییرات اقلیم حیاتی ترین موضوع این روزها است و به همین علت شاخه آماتوری انجمن نجوم نیز تصمیم گرفته است روز نجوم سال 1387 را با شعار "زمین، تنها سیاره برای زیستن" و با رویکرد تغییرات اقلیم برگزار کند.

جو زمین محافظ و مخاطر ما!

درست مانند شیشه گلخانه یا یک پتو، گازهای موجود در جو زمین گرمای خورشید را روی سطح زمین نگه می دارند. بخار آب، دی اکسید کربن، متان و اکسید نیترو‍ن از جمله ملکولهایی هستند که گرمای رسیده از خورشید را در خود نگه می دارند و موجب می شوند زمین دمایی معتدل داشته باشد، نه بسیار سرد و نه بسیار گرم تا موجوداتی به نام انسان روی آن به وجود بیایند. به این گازها، گازهای گلخانه ای می گویند.

دی اکسید کربن 25% تاثیر گازهای گلخانه ای را دارد و به همین علت اهمیت زیادی دارد. اما CO2 چگونه و از کجا وارد جو می شود؟

چند نمونه از منابعی که دی اکسید کربن وارد جو می کنند به شرح زیرند:

•     آتش سوزی جنگلها و فوران آتش فشانها از منابع طبیعی CO2 هستند.

•    درخت ها و گیاهان نیز کربن زیادی در درون خود دارند. زمانی که از بین می روند و پوسیده می شوند نیمی از این کربن وارد جو می شود و CO2 را تشکیل می دهد.

•    نیمه دیگر کربن جذب خاک می شود. اما خاک نیز به مرور زمان از بین می رود و کربن را به جو می فرستد.

•    انسانها، حیوانات و حشرات از مواد گیاهی تغذیه می کنند که درون آنها کربن است. انسانها، حیوانات و حشرات این کربن را از راه تنفس، با دفع CO2 به جو می فرستند.

•    اقیانوسها مقادیر عظیمی CO2 در خود دارد که از سطح آنها به جو فرستاده می شود.

برخی چیزها نیز دی اکسید کربن را از جو خارج می کنند:

•    درختان و گیاهان هنگامی که نور خورشید را به غذا تبدیل می کنند دی اکسید کربن جذب می کنند (فتوسنتز).

•    اقیانوسها نیز مقدار زیادی CO2 جذب می کنند که در آب آنها حل می شود.

•    فیتوپلانکتون، جانور ریزی که در آبها شناور است، مقادیر زیادی CO2 بر اثر فتوسنتز استفاده می کند.

خارج کردن دی اکسید کربن از جو کمک می کند مقدار CO2 متعادل بماند.

در 10000 سال گذشته میزان جذب و دفع دی اکسید کربن در جو تقریبا پایسته باقی مانده بود.

بر هم خوردن تعادل

همیشه هم همه چیز در تعادل نیست. اگر به 400000 سال گذشته نگاه کنیم 4 دوره را می بینیم که تعادل دمایی زمین به هم خورده است. در هر یک از آن دوره ها میزان دی اکسید کربن جو به طور طبیعی تغییر کرده بود. کم شدن CO2 به معنای این است که گرمای کمتری از خورشید در زمین نگه داشته می شود و جند درجه سرد شدن زمین منجر به دوران یخبندان شده بود.

از زمان آخرین دوران یخبندان، حدود 10000 سال پیش، تا 200 سال گذشته دمای زمین تغییر چندانی نکرده بود. متاسفانه با انقلاب صنعتی در اواخر 1700 میلادی انسانها شروع به افزودن مقادیر زیاد CO2 به جو کردند.

انسان دی اکسید کربن وارد جو می کند؛ برای راه اندازی کارخانه ها، گرم کردن خانه ها و استفاده از اتومبیل ها. زیرا برای انجام این کارها معمولا سوخت های فسیلی، نفت، ذغال سنگ و گاز، می سوزانیم.  این سوختهای فسیلی از کربن گیاهان و حیواناتی که میلیون ها سال پیش از بین رفته و فاسد شده اند، به دست می آیند. در طی سالیان دراز اجساد حیوانات و گیاهان زیر لایه های ضخیم خاک، تحت فشار و دمای زیاد و آنچه اکنون ذغال سنگ، نفت و گاز می نامیم، تبدیل شده اند.

پس سوخت های فسیلی از مقدار زیادی کربن ساخته شده اند؛ کربنی که میلیونها سال زیر زمین مدفون بود. زمانی که ما کربن را به شکل نفت و گاز و ذغال سنگ، به سطح زمین می آوریم و آن را به عنوان سوخت می سوزانیم، کربن با اکسی‍ژن هوا ترکیب می شود و مقدار زیادی دی اکسید کربن وارد جو می کند.

بنابر پژوهش های انجام شده روی یخچالها، دانشمندان معتقدند اکنون نسبت به گذشته بسیار دور مقدار بیشتری  CO2 در جو است و روز به روز نیز افزایش می یابد.

داشتن چنین مقداری دی اکسید کربن در جو مانند این است که پتوی ضخیم تری روی خودمان بیندازیم؛ شرایط مقداری سخت تر می شود! اکنون زمان عمل است؛ باید افزایش دی اکسید کربن جو را متوقف کنیم.

راه حلها

می دانیم مشکل اصلی بر سر افزودن بیش از حد دی اکسید کربن به جو، بر اثر فعالیت های انسانی است. پس باید تلاش کنیم تا آنجا که می شود از استفاده از سوخت های فسیلی بکاهیم.

یکی از بهترین راه حل ها استفاده از انر‍ژیهای بازگشت پذیر است، یعنی انرژی که معمولا در دسترس و تمام نشدنی است. سوختهای فسیلی یکبار مصرفند. بعد از یک بار استفاده دیگر قابل استفاده نیستند و همین طور سوختهای کثیفی نیز هستند؛ یعنی زیانهای بسیاری به محیط زیست می زنند. پس چه بهتر است از انرژی های پاک و بازگشت پذیر استفاده کنیم؛ انر‍ژی آب، انرژی باد، انرژی خورشیدی، انرژی زمین گرمایی، انرژی هیدروژنی، انرژی زیست توده از جمله این انرژیها هستند.

برای ما که در کشوری آفتاب خیز زندگی می کنیم یکی از بهترین جایگزینها برای سوخت فسیلی، انرژی خورشیدی است. هر یک از ما می تواند صفحات خورشیدی در کنار خانه اش داشته باشد که برق و نیروی خانه را از آن تامین کند.

فعالیتهای روزانه ما تاثیر زیادی بر مقدار مصرف انرژی روزانه ما دارند.

برای مثال در کانادا تخمین زده شده است که میانگین غذای روزانه 2000 کیلومتر طی می کند تا بر سر میز آنها قرار بگیرد! برای ما هم چنین است؛ اینبار زمانی که در میوه فروشی پرتغال مصری و گوجه فرانسوی خواستید بگیرید فکر کنید چه مسافتی برای رسیدن این میوه به اینجا طی شده است؛ چه قدر سوخت فسیلی برای حمل و نقل این کالا مصرف شده است و چه میزان CO2 وارد جو شده است. حالا بهتر نیست کالایی را بخریم که در منطقه یا کشور خودمان تولید می شود؟

گازهای گلخانه ای زیادی برای تولید، بسته بندی و حمل و نقل کامپیوتر، کفش ورزشی، پوشاک و سایر کالاهای کارخانه ای آزاد می شود. هر زمان که تصمیم بگیرید چیزی نخرید به کاهش میزان گازهای گلخانه ای جو کمک کرده اید.

دور انداختن هر چیزی نیز ممکن است گازهای گلخانه ای آزاد کند. این بار پیش از دور انداختن وسایلتان به استفاده دوباره از آنها فکر کنید و به کاهش گازهای گلخانه ای جو کمک کنید.

بازیافت مواد از بهترین راههای کاهش گازهای گلخانه ای است. با چند بار مصرف کردن مواد می توان از تولید دوباره و از بین رفتن آنها که دی اکسید کربن زیادی وارد جو می کنند جلوگیری کرد.

پلاستیک از تولید کنندگان مهم گازهای گلخانه ای است! مصرف پلاستیکمان را به حداقل برسانیم. از ظروف یکبار مصرف کم استفاده کنیم. از کیسه های پلاستیکی کم استفاده کنیم. وقتی برای همه اینها جایگزین وجود دارد چرا با مصرف پلاستیک به محیط زیستمان لطمه بزنیم؟

مبارزه سینه به سینه!

شاید مهمترین کاری که شما می توانید بکنید این است که به بقیه مردم بگویید چرا اهمیت دارد که از تولید گازهای گلخانه ای بکاهیم و سرعت گرمایش زمین را کم کنیم. این کار را از خانواده تان شروع کنید. بعد به این فکر کنید که چگونه می توانید در محیط کار یا تحصیلتان تغییراتی ایجاد کنید.

شاید حتی بخواهید قدم بزرگتری بردارید؛ با مقامات سیاسی شهرتان صحبت کنید تا اقدامات عمومی در سطح شهر برای مبارزه با تغییرات اقلیم انجام دهند؛ مانند اجرای طرح بازیافت و استفاده از انرژیهای پاک.

راهکارها:

کامپیوتر یا تلویزیونتان را هنگامی که از آنها استفاده نمی کنید خاموش کنید.

کوتاهتر به حمام بروید. آب گرم انر‍ژی مصرف می کند.

برای گرم یا سرد کردن خانه انرژی کمتری مصرف کنید. مثلا با کشیدن پرده ها خانه را خنک نگه دارید.

وقتی اتاق را ترک می کنید چراغها را خاموش کنید.

از لامپهای کم مصرف استفاده کنید.

کامپیوتر یا تلویزیونتان را هنگامی که از آنها استفاده نمی کنید خاموش کنید

کوتاهتر به حمام بروید. آب گرم انر‍ژی مصرف می کند.

برای گرم یا سرد کردن خانه انرژی کمتری مصرف کنید. مثلا با کشیدن پرده ها خانه را خنک نگه دارید.

وقتی اتاق را ترک می کنید چراغها را خاموش کنید. از لامپهای کم مصرف استفاده کنید.

شما می توانید تغییر ایجاد کنید! زمین، تنها سیاره برای زیستن، در خطر است. باید دست به کار شویم؛ نه تنها از همین الان، بلکه باید دیروز شروع می کردیم. پس بجنبیم!

شاید رؤیای پرواز به اندازه تخیل انسان قدمت داشته باشد؛ رؤیایی که لئوناردو داوینچی را بر آن داشت تا طرح‌هایی را ترسیم کند که بعدها از روی آن اولین‌ هلی‌کوپترها طراحی و ساخته شد؛ رؤیایی که در سال 1903 به یاری برادران رایت به تحقق پیوست و آنها توانستند اولین هواپیما را به پرواز درآورند و اکنون که بیش از 100 سال از آن زمان می‌گذرد، ده‌ها مدل هواپیما، هلی‌کوپتر و سایر وسایل پرنده وجود دارد که افق‌های آسمان را در می‌نوردند و در زمینه‌های نظامی و غیرنظامی اعم از ترابری، پشتیبانی و موارد دیگر فعالیت می‌کنند. در این میان، هلی‌کوپتر به عنوان وسیله‌ای که برای برخاستن و نشستن، به فضای وسیعی نیاز ندارد و می‌توان از آن در حمل و نقل سربازان و اسلحه به خطوط مقدم جبهه و آتش‌ پشتیبانی، بخصوص در زمین‌های ناهموار، استفاده کرد،‌ در جنگ‌های زمینی نقش تعیین کننده‌ای دارد تا جایی که امروزه نیروی زمینی ارتش‌های کشورهای بزرگ دنیا در سطح لشکرها، دارای یگان‌های سازمانی هلی‌کوپتری هستند. بی‌شک برای به حرکت درآوردن این وسیله پرنده نیاز به خلبان‌هایی ماهر و کارآمد است؛ افرادی که دوره‌ها و آموزش‌های تخصصی را گذرانده و آمادگی علمی، روحی و جسمی لازم را برای به پرواز درآمدن یک هلی‌کوپتر به دست آورده‌اند.به همین منظور از سال 1376 تاکنون هر ساله دانشگاه افسری امام علی(ع) وابسته به نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در رشته علوم و فنون هوانوردی ـ گرایش خلبانی هلی‌کوپتری دانشجو پذیرفته است. در واقع امروزه، خلبانی یک کار تجربی نیست، بلکه یک علم است و یک خلبان باید با آیرودینامیک، فیزیک، ریاضی، مکانیک، دینامیک، ترمودینامیک، استاتیک و غیره آشنا باشد تا بتواند مسؤولیت‌ یک سفر هوایی بدون خطر را بر عهده گیرد. درباره علت این که چرا رشته خلبانی هلی‌کوپتری از سوی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ارائه می‌شود، باید گفت که نیروی هوایی و دریایی ارتش، چه در زمان جنگ و چه در زمان صلح، در بخش‌های خاصی ایفای نقش می‌کنند، اما نیروی زمینی، بویژه در هنگام جنگ، باید وجب به وجب کشور را زیرنظر داشته باشد و در صورت لزوم با دشمن درگیر شود. در این میان هلی‌کوپتر برای پشتیبانی نیروهای رزمی یک وسیله ضروری است تا هم برای پشتیبانی آتش و هم جابجایی نیرو و تجهیزات مورد استفاده قرار گیرد. در واقع برخلاف نیروی هوایی و نیروی دریایی که برای تکمیل کار و وظایفشان از هلی‌کوپتر استفاده می‌کنند، ‌استفاده از این وسیله در هنگام جنگ،‌ جزو مأموریت‌ نیروی زمینی است. در هنگام صلح نیز در همه کشورها هرگاه حادثه‌ای رخ دهد، نیروی زمینی اولین نیرویی است که در مکان حادثه دیده حضور پیدا می‌کند و با استفاده از هلی‌کوپتر، مجروحان آن حادثه را جا‌بجا می‌کند و کمک‌های اولیه، مواد غذایی،‌ وسایل گرمایش یا سرمایش و سایر مواد مورد نیاز را به افراد حادثه دیده می‌رساند؛ از همین‌رو تربیت خلبان هلی‌کوپتر جزو وظایف نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی است. سایر مراکز، ارگان‌ها و سازمان‌ها مانند هلال‌احمر، نیروی انتظامی، نیروی دریایی و ... نیز که گاه برای تکمیل کادر خود نیاز به تربیت خلبان‌ نظامی یا غیرنظامی هلی‌کوپتر دارند، از طریق آزمون سراسری اقدام به جذب دانشجو کرده که پس از اخذ مجوز از سلسله مراتب "آجا" آموزش این دانشجویان در این دانشگاه انجام خواهد شد.

توانایی‌های لازم :

فعالیت‌های هوانوردی به علت ماهیت مخاطره‌آمیزشان، حساسیت بالایی دارند؛ در نتیجه دانشجویانی که داوطلب رشته خلبانی هستند، باید علاوه بر موفقیت در آزمون سراسری و کسب رتبه علمی لازم، از سلامت کامل جسمی و روانی، هوش و استعداد تحصیلی بالا و توانایی فراگیری زبان انگلیسی در سطح مطلوب برخوردار باشند. برای مثال یک خلبان باید فردی با هوش باشد؛ زیرا برای یک خلبان هنگام پرواز گاه موارد پیش‌بینی نشده‌ای اتفاق می‌افتد که باید در زمان کوتاه، واکنش سریع و مناسبی نسبت به آن نشان دهد. این واکنش مناسب اصولاً از کسانی انتظار می‌رود که ضریب هوشی بالایی دارند. همچنین تسلّط به زبان انگلیسی در این رشته اهمیت بسیاری دارد؛ برای اینکه عمده آموزش دانشجویان این رشته پس از دروس مقدماتی، به زبان انگلیسی است. البته دانشگاه افسری امام‌علی(ع) برای دانشجویان این رشته کلاس زبان انگلیسی برگزار می‌کند، اما دانشجو نیز باید توانایی یادگیری زبان انگلیسی را داشته باشد. دانشجویان خلبانی لازم است از سلامت جسمانی کامل نیز برخوردار باشند. برای مثال باید دید چشمانشان ده دهم باشد و کوررنگی نداشته باشند و دارای ناراحتی قلبی یا بیماری‌های خاص نیز نباشند. یکی دیگر از مراحل گزینش دانشجوی این رشته، گزینش روحی و روانی است؛ یعنی از داوطلب یک مجموعه از تست‌های خاص روانشناسی گرفته می‌شود تا مشخص شود که آیا آمادگی فکری لازم را برای این کار دارد و آیا روحیه‌اش با شرایط خاص این رشته مناسب است یا خیر؛ زیرا دانشجوی دانشکده افسری امام علی(ع) یک نظامی است و یک نظامی باید در چارچوبی خاص و برابر با آیین‌نامه های مربوط عمل کند؛ یعنی باید یک مجموعه از قوانین و محدودیت‌ها را بپذیرد. همچنین در مسیر خدمت یک نظامی، موارد زیادی پیش می‌آید که فرد بایستی از خواسته‌ها و ضرورت‌های زندگی خویش بگذرد و مصالح سازمان را بر مصالح فردی خود ترجیح دهد و در نهایت شغل خلبانی نیاز به ویژگی‌های خاصی از جمله شهامت و شجاعت دارد. یکی دیگر از مراحل گزینش دانشجوی این رشته، بررسی صلاحیت‌های‌ مکتبی و امنیتی اوست؛ اینکه آیا دانشجوی این رشته معتقد به جمهوری اسلامی هست و آیا صلاحیت این را دارد که در ارتش جمهوری اسلامی به عنوان یک سازمان نظامی، فعالیت کند یا خیر. گفتنی است که تمامی دانشجویان دانشکده افسری امام علی(ع) از جمله دانشجویان علوم و فنون هوانوردی ـ گرایش خلبانی هلی‌کوپتری باید در فرم انتخاب رشته آزمون سراسری، رشته‌های این دانشگاه را تا قبل از انتخاب سی‌ام انتخاب کنند. تابعیت جمهوری اسلامی ایران، نداشتن سابقه تابعیت بیگانه و ایرانی‌الاصل بودن،‌ متدین به دین اسلام و اعتقاد و التزام عملی به ولایت فقیه، ایمان به انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران و آمادگی فداکاری در راه تحقق اهداف آن، عدم اشتهار به فساد اخلاق و عدم اعتیاد به مواد مخدر، عدم محکومیت به محرومیت از خدمات دولتی و عدم سابقه عضویت یا وابستگی به احزاب و گروه‌های سیاسی، از جمله شرایط لازم برای داوطلبان ورود به رشته‌های دانشگاه افسری امام علی(ع) است و رشته خلبانی نیز تنها از میان داوطلبان مرد مسلمان گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی دانشجو می‌پذیرد.

موقعیت شغلی در ایران:

یکی از مهمترین دغدغه‌های هر جوانی،‌پیدا کردن موقعیت شغلی مناسب است. این مسأله حتی برای قشر تحصیل‌کرده جامعه نیز مطرح است. از همین‌رو ورود به رشته‌‌ای که آینده شغلی آن تضمین شده باشد، از اهمیت بسیاری برخوردار است. رشته علوم و فنون هوانوردی ـ گرایش خلبانی‌ هلی‌کوپتری یکی از همین‌ رشته‌ها است؛ زیرا دانشجویان آن با درجه ستوان دومی فارغ‌التحصیل می‌شوند و به استخدام ارتش جمهوری اسلامی ایران درمی‌آیند و با گذراندن دوره‌های حین خدمت، بترتیب، سلسله مراتب فرماندهی را طی می‌کنند. علاوه برکاربرد وسیع این رشته در سازمان‌های نیروهای مسلح در زمان جنگ و صلح، نیاز روزافزون سایر سازمان‌های غیرنظامی نیز به فارغ‌التحصیلان این رشته کاملاً‌ مشهود است و برای مثال شرکت نفت، هلال احمر، وزارت نیرو و بسیاری از وزارتخانه‌های دیگر از خلبان‌های بازنشسته ارتش برای فعالیت‌ در سازمان‌های مرتبط استفاده می‌کنند.

درس‌های این رشته در طول تحصیل:

دروس پایه رشته خلبانی:

ریاضی عمومی ، فیزیک مکانیک، فیزیک حرارت، فیزیک الکتریسته و مغناطیس، آمار و احتمالات، معادلات دیفرانسیل، آزمایشگاه فیزیک الکتریسته و مغناطیس.

دروس تخصصی الزامی رشته خلبانی:

سیستم‌های الکترونیکی هواپیما، سرویس اطلاعات هوانوردی و عملیات هواپیما، آلات دقیق هوایی، سیستم‌های الکترونیکی هواپیما، ناوبری هوایی ، هواشناسی، فیزیولوژی هوایی، قوانین و مقررات هوانوردی، مکانیک پرواز کاربردی.

دروس پروازی الزامی رشته خلبانی:

پرواز اولیه هلی‌کوپتر نظری و عملی، پرواز اولیه هلی‌کوپتر ، پرواز پایه هلی‌کوپتر نظری وعملی.

دروس اصلی رشته خلبانی:

مبانی کامپیوتر، ارتعاشات عمومی، استاتیک، مبانی مهندسی برق عمومی، دینامیک عمومی، مقاومت مصالح، مکانیک سیالات عمومی، نجوم، ترمودینامیک عمومی، نقشه‌کشی صنعتی، مبانی مدیریت و تحقیق در عملیات، الکترونیک عمومی، آزمایشگاه مقاومت مصالح، آیرودینامیک، آیرودینامیک سیالات تراکم‌پذیر، آزمایشگاه آیرودینامیک، مقدمه‌ای بر اصول پرواز، موتورهای هواپیما، کارگاه موتور، زبان تخصصی، ساختمان هواپیما، انتقال حرارت عمومی.