| SU-24 | |
SU-24 FENCER
کشور سازنده: شوروی سابق ساخت: شرکت هواپیما سازی سوخو نوع: شکاری شناسایی و بمب افکن سال ورود به ایران: 1371 موتور: دو موتور توربوجت با پس سوز با قدرت 11200KG نیروی کشش
مشخصات پرواز حداکثر سرعت: 2.2ماخ سقف پرواز: 18000متر
وزن هواپیما خالی: 19000KG حداکثر وزن: 39600KG
اندازه ها طول: 24.53M عرض: 17.63M ارتفاع: 9.47M
جنگ افزار: توپ.انواع بمب و راکت ,موشکهایهوا به هوا و هوا به زمین.
توضیحات:این هواپیما در اواسط دهه 1970 بهترین وقویترین هواپیمای شرقی برای حمله به قلب دشمن بود.این هواپیما 2 برابر SU-17 برد داره در حالی که همون اندازه تسلیحات حمل میکنه.این هواپیما به علت رادار فوق العاده قدرت مند و و موشکها و بمبهای مختلف از قدرت برتری بر خورداره.همچنین سیستم دوربرد ناوبری و سیستم نوری-الکتریکی رها سازی بمب باعث شده این هواپیما در شب و هوای بد هم بتونه به دقت به اهدافش حمله کنه(دقت 55متر).این هواپیما از داداش امریکاییش یعنی اف111 کوچیکتر و سبکتره.این هواپیما از موتور های توربوجت لایلکا AL-23.F3استفاده میکنه.این هواپیما 8 مقر حمل تسلیحات داره که جمعا 11000KG تسلیحات حمل میکنه.این هواپیما موشکهایی مثل AS-7,AS-10,AS-11,AS-12,AS-13,AS-14 رو حمل میکنه و همچنین یه توپ 6 لول 30mm از نوع گاتلینگ داره. ورود به ایران:بعد از حمله نیروی های متحد به عراق,صدام 110فروند هواپیما رو برای در امان موندن از بمباران امریکایی ها به ایران فرستاد که ایران هم اینا رو به صورت غنیمت نگه داشت.یکی از همین هواپیماها SU-24 بود.اران خودشم چند تا خرید و تا حالا هم از شون استفاده میکنه. |
| SU-27 Flanker | |
|
سلام.امروز میخوام خانواده فلانکر رو معرفی کنم.خوب مستقیم برم سر اصل مطلب.
نامگذاری:فلانکر اعضای خانواده:اس.یو27 -:اس.یو30 -:اس.یو33 -:اس.یو34 -:اس.یو35 -:اس.یو37 سازنده:سوخو (روسیه (شوروی سابق))
توضیحات:در 1969 دفتر مرکزی طراحی سوخو طراحی یه هواپیمای جنگنده تک سر نشینه دور برد رو آغاز کرد که اول اون رو تی 10 اسم گذاری کردن. مراحل طراحی و ساخت این هواپیمای تی 10 به قدری طول کشید که اولین پیش نمونه از 10 فروند پیش نمونه اون 8 سال بعد یعنی 20 مه 1977 واسه اولین بار پرواز کرد. یکی از دلایل این تاخیر این بود که شبیه سازی های کامپیوتری این هواپیما رو از هواپیمای اف 15 امریکایی ضعیف تر نشون دادن واسه همین بعد از مرگ پاول سوخو در سال 1975، میکائیل سیمونوف به عنوان مدیر جدید طرح تصمیم به طراحی مجدد این هواپیما گرفتش. این بار با حفظ بعضی از قسمتهای بیرونی طرح بقیه هواپیما از اول طراحی شد. هفتمین فروند از پیش نمونه این هواپیما با ساختار اصلاح شده در 20 آپریل 1981 پرواز کرد.بارز ترین ویژگی این هواپیمای جدید نا پایداری آئرودینامیکی اون بودش که فقط و فقط با سیستم کنترل پرواز با سیم مهار میشد.پس از آزمایشهای پروازی،هواپیمای،این هواپیما رسما سوخو 27 نامگذاری شد و تولید اون از 1983 شروع شد. شباهت ظاهری سوخو 27 با میگ 29 نشونه این هستش که هر دو طرح از یک برنامه مطالعات مرکزی برای مقابله با جنگنده های نسل جدید امریکایی بهره برده اند. پیش آمدگی ریشه بالها و همچنین ورودی های بزرگ و دو بعدی هوای این هواپیما مثل هواپیمای میگ29 هست ولی بزرگتر بودن هواپیما27 از میگ 29 و همچنین ارابه های فرود بلندتر به این هواپیما این امکان رو میده که حجم بیشتری از تسلیحات مختلف رو حمل کنه. این هواپیما با وجود جثه بزرگش از عملکرد پروازی و قدرت مانور فوق العاده ای برخورداره مخصوصا در ارتفاعات پایین (البته این رو مدیون سیستم کنترل پرواز با سیم هستش).به مدد همین قدرت اون،خلبان ویکتور پوگاچف (سر خلبان آزمایشی سوخو) مانور کبری رو ابداع کرد (در این مانور پوگاچف با کاهش سرعت هواپیما، زاویه پیچ اونو به حدود 130 درجه میرسونه و در شرایطی که سرعت پیشروی هواپیما صفر میشود و کمی به عقب میلغزد و در انتها با افزایش توان موتور هواپیما رو به وضعیت عادی بر می گردونه(این مانور از مشکل ترین مانور ها هستش و البته فقط در مدلهای تک سرنشینه فلانکر 130 درجه پیچ میخوره ولی در مدلهای دو نفره به علت محدودیت جابجایی گرانیگاه نمیتونه بیش از 90 درجه به عقب بپیچد).
مو تورهای پرتوان لیولکا با نسبت رانش به وزن بیش از واحد،در انجام این مانور ها و در کل در ایجاد این قدرت پروازی نقش به سزایی داره.این موتور ها در مانور های شدید مثل کبری با ضریب اطمینان بالایی کار میکنه و کمتر پیش میآد که قاطی بکنه. در سال 1986 تولید مدل آموزشی دو سرنشینه سوخو 27 یو بی، که همه قابلیتهای رزمی مدل اولیه رو داره،تو ایرکوتسک آغاز شد.پیش نمونه این مدل اولین بار 7 مارس 1985 پرواز کرد.فعالیتهای سوخو برای بهبود این هواپیما بازم ادامه داشت. با اصطلاحاتی رو این طرح جدید سوخو 27 یو بی،امکاناتی مثل پرواز های 10 ساعته و حتی بیشتر رو به این هواپیما دادن.این طرح سوخو 30 نامیده شد. توسعه سوخو 30 در سال 1988 شروع شد و اولین پرواز در سال 1989 انجام شد. سوخو 30 کانال اطلاعاتی پیشرفته ای داره و قادر در ماموریت مشترک با سوخو 27 اطلاعات رو از سیستم راداری سوخو 27 بگیره.سوخو 30 رو کابین با تجهیزات یکسان داره و موتورهای اون دقیقا همون موتورهای سوخو 27 هستش ولی نسبت به سوخو 27 پایه های نصب موشک بیشتری داره. قبل از مطرح شدن برنامه توسعه سوخو 30، طراحان سوخو به فکر طرح جسورانه تری بودن. اونها با مبنا قرار دادن طرح سوخو 27 اولیه، هواپیمای ناونشین جدیدی رو به اسم سوخو 33 (سوخو 27 کی) طراحی کردن.اساسی ترین فرق ظاهری سوخو 27 و 33 بالکهای کوچک جلوی بال در سوخو 33 هستش. اولین پرواز سوخو 33 در 17 اوت 1987 انجام شد و در سال 1989 آزمایشات اون روی ناو شروع شد. تعبیه یک لوله سوخت گیری هوایی، کاهش طول مخروط دم، بالهای جمع شدنی و همچنین امکان حمل موشک ضد کشتی ماسکیتو، دیگر تغییرات سوخو33 نسبت به سوخو 27 هستش. با اعلام رسمی نیاز نیروهای نظامی شوروی به یک هواپیمای آموزشی جنگنده ناونشین، طراحان سوخو با انجام تغییراتی بر روی سوخو27 یک نفره؛ مدل سوخو 27 کی یو رو ساختن.این هواپیمای جدید نسبت به مدل اولیه تغییراتی به شرح زیر داشت: 1-طراحی مجدد قسمت جلوی هواپیما( بدنه هواپیما رو جوری طراحی کردن که بشه 2 تا صندلی پران رو به صورت پهلو به پهلو کنار هم قرار داد).2-قرار دادن یه جفت بالک اضافه در جلوی بالهای اصلی.3-لوله سوخت گیری هوایی جمع شونده.4-ارابه های فرود بلندتر و یک جفت چرخ در ارابه فرود دماغه. این هواپیما به علت بروز مشکلات مالی در اون زمان لغو شد ولی کارخانه سوخو این طرح رو ادامه داد و اونو مبنای یه بمب افکن قرار داد که اونو سوخو 34 (سوخو27 آی بی) نامیدن. اولین پیش نمونه سوخو34 در تاریخ 18 دسامبر 1993 پرواز کرد. غیر همه این فعالیتها، گروه طراحی سوخو برنامه اصلاحی جدی تری رو برای این هواپیما در نظر داشت و از 1988 طرح آزمایشی سوخو 27 ام با تجهیزات زیر رو مورد بررس قرار داد: 1-سیستم رانش چرخان موتور، 2-بالکهای کاملا متحرک،3-سیستم کنترل پرواز رقمی به جای سیستمهای آنالوگ استاندارد سوخو27 ،4-لوله سوخت گیری هوایی جمع شونده و 5-صندلی پران اریب با زاویه 30 درجه (برای فشار کمتر به خلبان و کاهش خطر).این هواپیمای جدید رو سوخو35 نامیدن.رادار چند منظوره سوخو 35 میتونه 8 هدف پرنده رو همزمان ردیابی کنه. سوخو 37 که جدید ترین و پیشرفته ترین عضو خانواده فلانکرها هستش از اصلاح سیستم نرم افزار هدایت پرواز سوخو 35 به وجود اومد.فاصله زمانی بین 2 تعمیر اساسی موتورهای سوخو 37 نسبت به سوخو 27 از 700 ساعت به 1000 ساعت افزایش داده شد.به مدد این موتورهای پر قدرت و جدید این هواپیما علاوه بر مانور کبری میتونه مانور استثنایی کولبیت رو انجام بده که در اون هواپیما یک پشتک 360 درجه در هواپیما میزند و سپس در مسیر اولیه به پرواز ادامه میاد (بدونه تغییر ارتفاع)(با وجود اینکه غربیها معتقدند که انجام این مانور در شرایط عملیاتی مقدور نیست،با گرایش سازندگان جنگنده به سمت تکنولوژی خفا کاری، این جور مانورها میتونه بسیار به درد بخور باشه.البته اینرو هم بگم که انجام این مانورکولبیت انرژی جنبشی فراوانی از هواپیما میگیره که باعث میشه هواپیما به یه هدف آسون تو هوا تبدیل بشه واسه همین خلبانی که از این جور مانورها استفاده میکنه با سرعت عمل زیادی داشته باشه که به حریف فرصت حمله نده).
انواع مدلها: SU.27 SU.27P ُSU.27S SU.27PD SU.27UB SU.27LL-PS SU.27KU SU.27PU p.42
مشخصات:سوخو27 پی موتور: ساتورن/لیولکا AL-31F رانش:18857 پوند بدونه پس سوز و 27560 پوند با پس سوز طول: 21.93 متر عرض: 14.70 متر ارتفاع:5.935 متر بیشترین وزن عملیاتی: 30000 کیلوگرم بیشترین سرعت:2500 کیلومتر در ساعت (2.35 ماخ) سقف پرواز عملیاتی:18000 متر بیشترین برد: 1500 کیلومتر (بدونه سوخت ذخیره) مسافت برخاست: 450متر مسافت فرود: 620 متر سرعت واماندگی:200 کیلومتر در ساعت. تسلیحات: یک توپ هوایی 30 میلیمتری Gsh-301 در ریشه بال حداکثر 10 فروند موشک هوا به هوا (دو موشک نیمه فعال هدایت راداری R-27R پشت سر هم در زیر بدنه،2 فروند موشک هدایت مادون قرمز R-27T ذر پایه های مرکزی بالها،2 فروند موشک هدایت نیمه فعال هدایت راداری R-27ER یا هدایت مادون قرمز R-27ET زیر ورودی های موتور،4 فروند موشک نزدیک برد هدایت مادون قرمزی R-73A یا R-60 در پایه های برون سوی زیر بالها. رادار فازوترون N001 با میدان عمل 100 کیلومتر برای هواپیماهایی با ابعاد میگ 21 با امکان رهگیری 10 هدف و قفل روی یکی از آنها.
|
الان میخام یکم دریاره اف 14 صحبت کنیم.اف 14 ملقب به تامکت(گربه نر) و عزیز در دونه گرومن(گربه افسانه ای گرومن). این هواپیما یکی از پیچیده ترین پرنده های دنیاست و بهش کامپیوتر پرنده هم میگن و توی بال متغیرها جز بهترین هاست(به نظر من بهترینه) و تو این کلاس به نسبت گرون قیمت هم هستش.تامی جون میتونه تو هر هوایی بپره و بازدهیشم خیلی توپه. اصلا واسید از اولش تعریف کنم.یکی بود یکی نبود تو اون دور دورا یه ارتشی بود که اف4ها و اف111هاش از مد افتاده بود و پیش میگ25ها کم میاوردن واسه همین این ارتشه رفت و تو تابلو اعلانات یه اعلامیه با سر تیتر برنامه وی.اف.ایکس و با این متن:من یه هواپیما میخام(اواخر دهه 1960) زدش.شرکتها مختلف استین بالا زدن و 6000تا طرح دادن.اون وقتا گرومن وضعش خوب نبود و کف گیرش به ته دیگ خورده بود و چپ و راست بد می اورد و این بار خدا دلش به حال این بد بختا سوخت و طرحشون از بین 6000تا طرح دیگه انتخاب شد. این اف14 خوشگل ما میتونست بالاشو جمع کنه و همین باعث میشدش که توی ناوهای هواپیمابر کمتر جا بگیره.باند مورد نیازشم کمتر بودش و عملکرد بهتر در سرعتها کم و زیاد و ارتفاع بالا و پایین مربوط به همین بالها بود.این هواپیما اولین بار تو 21دسامبر 1970 پرید. اف 14 تنها تنها اف14 نشده بلکه شهرتشو مدیون سیستم پیشرفته کنترل تسلیحاتشه که موشک فوق پیشرفته فونیکس(قوقنوس) رو ساپورت میکرد.خود فونیکس هم ساخت هیوز بود.سیستم این هواپیما میتونه 24 هدف رو از فاصله 120 تا 315کیلومتری(بسته به اندازه هدف) هم زمان شناسایی کنه و در آن واحد 6 هدف مختلف با سرعتها و ارتفاع های مختلف رو با فونیکس بزنه. اولش دو موتور پرات اند ویتنی رو این خوشگله سوار کرده بودن(اف 14 ای) ولی چون چند سانحه واسش رخ داد اون موتورها رو تعویض کردن یعنی تغییرات اساسی توش دادن.با این تغییرها شعاع دور زدن 40%-افزایش فشار جی 21% و افزایش برد 8% ارتقا پیدا کرد.اسم این مدل اف ??بی بودش.ولی این مدل و مدل بعدشی یعنی اف14سی به دلیل گرونی و مشکلات فنی حذف شدن.با این وجود اف14ای تا سال 1987 تولید شد که با عرضه 557مین فروند ساخت این مدل تموم شد(از این تعداد 12 فروند آر اند دی بودش که واسه امور تحقیقاتی استفده میشد). شرکت گرومن اومد و تو موتور تغییرات اساسی ایجاد کرد و این دفعه اومد موتور اف 101 جنرال داینامیکس رو جای موتور های پرات اند ویتنی گذاشت.29 دسامبر 1986 آزمایشهای این بچه گربه تازه وارد هم شروع شد و اسم این مدل اف14دی بود.مدل ای به سیستم آنالوگی مجهز بود ولی این مدل به سیستم اویونیکی رقمی مجهز بود.این هواپیما جدید تهاجمیتره و با موتور جنرال داینامیکس سرعت صعود 61% بالا اومده و شعاع عملیاتیشم زیاد شده و میتونه از عرشه بدونه پس سوز هم بلند بشه . امریکایها که دیدن این اینقدر توپه اومدن سری ای اونم با موتور جنرال داینامیکس مجهز کردن.این مدل هم اف 14 پلاس اسمشو گذاشتن.بعد هم قرار بود این اف 14های ای همرو بکنن دی که نشد. حالا بریم سر مسئله اف 14های ایران.شرکت گرومن وقتی با نیروی دریایی قرار داد بست پیش بینی کرد که هر اف 14 7میلیون دلار از آب در بیاد ولی هر فروندش در حین طراحی به حدود 11 میلیون دلار رسید و همین شد که گرومن(که وضعشم خوب نبود با ساخت 7 فروند نزدیک بود ورشکست بشه.همین موقعها بود که شاه محمد رضای پهلوی چپ و راست هواپیما و هلیکوپتر میخرید.واسه همین گرومن اومد و شاه ایران رو با هر بدبختی به این طرح علاقه مند کرد.از اون طرف هم امریکا بدش نمی اومد ایران این بخره چون تو جنگ سرد بود و ایران هم با شوروی مرزهای زیادی داشت،میخاست اینو به ایران بده تا روسها رو کنترل کنه.خلاصه هر چی بود ایران اومد 80تا با یه قرار داد 2میلیارد دلاری خرید. الان ایران و امریکا تنها کشورهاین که اف 14 دارن(بدونه استثنا) و میگن الان ایران 25تا واسش مونده حالا با چه وضعیتی خدا عالمه و ایران قابلیت حمل تسلیحات هوا به زمین رو که تو اف 14 ای وجود نداشت رو به هواپیماهاش اضاف کرده حالا چقدر قابلیت داره خدا داند. مشخصات:(مشخصات فنی مربوط به اف 14ای هست). مدلها:اف14ای.اف14دی.اف14پلاس.اف14آر اند دی کاربران:ایران و امریکا موتور:2موتور پرات اند ویتنی تی اف 30.پی.412ای و قابل تعویض با موتور تی اف30.پی.414ای هست رانش موتور با پس سوز:93 کیلو نیوتن ظرفیت حما سوخت:9029لیتر داخل بدنه و دو مخزل رها شدنی هر کدوم 1011لیتر طول:19.10متر ارتفاع:4.88متر دهانه بال:از 10.15متر (در حالت یسته) تا 19.54(در حالت باز) بیشترین بار جنگی:6577کیلو گرم بیشترن وزن برخاست:33724کیلو گرم بیشترن وزن فرود:23510کیلو گرم بیشترین سرعت در ارتفاع پایین:1.2ماخ(این شرایط سطح دریا هستش و در شرایط خشک و ارتفاع بالا میتونه 2.4ماخ رو بره) سرعت واماندگی:213کیلومتر در ساعت مسافت برخاست:427متر مسافت فرود:884متر سقف پرواز خدمتی:15240متر برد با سنگینترین وزن:3220کیلومتر توپ:1توپ 20میلیمتری جنرال الکتریک ام61ای.1 ولکان با 675 گلوله تسلیحات:قادر به حمل فونیکس،سایدویند و اسپارو هستش.
F-14 TOMCAT
.jpg)
.jpg)
